Elkar ezagutu genuenean
tapoia erori zitzaion bizitzaren tintontziari.
Desirazko kordoi bat jaio zitzaigun azaletik azalera
eta ibiltzeari ekin genion,
noiz bata bestearen ondoan, martxan,
noiz unibertsoan biraka, alderantzikaturik,
noiz aurrez aurre, geldi ere geldi.
Horretara izkiriatzen dugu, biok,
gure geure urrats soilekin,
liburu luze bat,
liburu orijinal bat,
akatsez eta azertuz betea.
Miren
Agur Meabe
|
|
|
Vistas de página en total
34621
jueves, 28 de noviembre de 2013
POESIA
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario